De week van de cultuurfascinaties en irritaties!

Vorig weekend besloten we dat we klaar waren met alle smog en gebouwen in Shanghai en gingen we op weg naar Sheshan National Forest Park om wat natuur te bekijken. Het was nogal grappig omdat Anouk heel brak was en we een vrij grote klim moesten maken, maar het uitzicht was het waard. Nadat we weer de berg afgedaald waren, waren we een piepklein beetje de weg naar de metro kwijt. We besloten dus om voor de fun met een tuktuk te gaan. De ‘tuktukchauffeur’ van mij en thom deed het allemaal prima, maar die van Anouk en Lisanne was iets minder bekwaam. Ten eerste zweette die arme man zich dood en ten tweede viel zijn hele tuktuk uit elkaar! Gelukkig kwamen ook zij, na 800 keer opnieuw de ketting vastgezet te hebben, aan op de bestemming.

Vrijdag heb ik met Anouk een megashopsessie gehouden en gingen we in de middag wat Chinese wijkjes bekijken. Allereerst gingen we naar een dierenmarkt waar ze onder andere sprinkhanen en maden verkochten, maar ook honden en katten. Deze zaten allemaal in zulke kleine hokjes dat we het op een gegeven moment niet meer konden aanzien. We zijn toen naar de overkant gevlucht waar we terecht kwamen op een soort vintage markt. Na een tijdje begaven onze brakke benen het en hebben we de rest van de dag doorgebracht met chillen in people’s park en film kijken. Verder had Lisanne dit weekend van haar collega een adres gekregen voor een tentje waar je eigen noodles kon maken. Dit was superleuk omdat je zelf de ingrediënten kon kiezen uit een grote koelkast en daarna werden de noodles voor je neus klaargemaakt.

Ook hebben we dit weekend weer eens ondervonden dat Chinesen echt dol zijn op de straat. Zo heb je allemaal straat bbq’s en tentjes waar je eten en drinken kan kopen, maar slapen ze ook gewoon allemaal lekker op straat!

Mijn stageweek daarna was voor het eerst niet zo leuk. Ik had een bad comment van een guest gekregen maar dit was niet helemaal terecht. Vervolgens vertelde mijn supervisor een paar dingen die ze vond dat ik niet goed deed. Dit was voor mij een ongelooflijk cultuurfrustratiemomentje want ik had zoiets van: waarom heb je dit niet eerder gezegd? Maar zij, bang om gezichtverlies te leiden, durfde dit niet te zeggen. Daarnaast gaat mijn best sprekende, heel gezellige, lievelings collega weg. Gelukkig waren er ook leuke momenten deze week, zo hebben we op de club floor een birthday party gehouden voor een gast en mag ik meedoen met een toneelstuk voor de owner’s van crowne plaza. Tijdens een rehearsel kwamen mijn collega’s erachter dat ik gek ben van dansen, en daarom heb ik nu een solo. Verder moet ik, in het toneelstuk, de vriendin van mijn duty manager spelen, daarom maken al mijn collega’s al de hele week grapjes over mijn ‘boyfriend’. In het toneelstuk moet ik ook een paar Chinese zinnen zeggen dus ik kon de tijd mooi weer vullen met het oefenen hiervan, wat een hoop hilarische taferelen opleverde. Zoals toen ik een daverend applaus kreeg in de staff kantine omdat ik mijn zin goed had gezegd, gevalletje ‘maffe chinesen’!

Het weekend erna gingen we ’s middags op pad om het hoogste gratis uitzicht te zoeken op Shanghai. Zo liepen we een random gebouw binnen en keken we gewoon hoe ver de lift ons kon brengen. Eenmaal op de 53e verdieping waren we al heel tevreden, maar we wilden toch een poging wagen om op de 77e te komen. Helaas stonden hier hokjes voor. Heel even overwogen we toch om er badass overheen te springen, maar uiteindelijk zijn we maar gewoon heel westers koffie gaan drinken.

’S Avonds ging ik met Thom mee naar een Chinese bruiloft van zijn collega. Om een kleine impressie te geven van het verschil met een Nederlandse bruiloft:
- Ze trouwen gewoon in het hotel tijdens het diner
- Er liggen pakjes sigaretten op tafel voor gasten
- En er staan flessen drank op tafel voor gasten
- Iedereen gaat gewoon in zijn chill outfit, zo zat bij ons aan tafel een mannetje met zijn adidas trainingspak
- Tijdens de bruiloft is er een soort Chinese wedstrijdcommentator die de ceremonie leidt, in plaats van gewoon een pastoor
- Het Chinese stel gaat elke tafel af om een Chinese gambei (in een keer je glas leeg drinken) te doen, waardoor ze aan het eind van de avond compleet van de kaart waren allebei
Dit was dus best wel een hilarische aangelegenheid. Daarna was het tijd voor een ouderwets stapavondje, dit maal in Cuvve!

De dag erna besloten we om een water town in de buurt van Shanghai te bezoeken. Deze was alleen te bereiken met de bus. Helaas hadden wij het niet zo goed getroffen en kwamen we terecht in de file, daarnaast was onze buschauffeur compleet gestoord. Om even aan te geven hoe gestoord: ik heb tijdens de busrit in gedachten een afscheidsbrief geschreven naar iedereen en kon ook niet rustig Candy Crushen. Gelukkig kwamen we veilig aan op de bestemming waar we meteen geholpen werden door een Chinees vrouwtje. Zij liet ons meteen zien waar we het beste naartoe konden lopen. Na een beetje rondgelopen te hebben door leuke Chinese straatjes en bruggetjes over water à la Venetië was het tijd om te gaan souvenir shoppen. Lisanne en ik vormden een bargain team, en dit was bijzonder grappig. Zo was er een vrouwtje die niet een lagere prijs wilde even omdat ze haar ‘kind eten moest geven’. Haar man had ondertussen wel een iphone 5. Dus nadat ik in mijn, ondertussen geperfectioneerde, handen en voeten taal zei dat als het haar iphone 5 weg zou doen haar kind gewoon eten had, schoot ze in de lach en gaf ze ons een lagere prijs!

Morgen moet ik weer een dagje oefenen voor het toneelstuk en woensdag en donderdag gaan we hem daadwerkelijk opvoeren dus ik ben heel benieuwd!

Voor nu:
Ciao, doeiiii

Oh, ps, mocht dit verhaal 5 a 10 minuutjes van jou dag vermaakt hebben, feel free to comment, want dat maakt mijn stagedagjes weer leuker!