Ze zeggen dat alles went..

.. maar Anouk en ik zijn het eens: aan Chinesen die roggelen op straat zullen we toch echt nooit wennen!

Oh oh, er zijn nog geen twee weken voorbij en ik heb nu al weer mega veel te vertellen, een deel van jullie heb ik al gesproken, maar het grootste gedeelte nog niet!

Afgelopen weekend was ik zo dom/grappig om 7 Engelse gasten en mijn Chinese collega Cindy mee te nemen om te gaan stappen. Dit was A) heeeel erg grappig, omdat ze gingen zingen in de taxi en de cocktail bar op zijn kop zetten. Er was namelijk een Chinese familie die van het platteland kwamen en nog nooit westerse hadden gezien en Jonah vond het dus mega grappig om met hun te drinken en zo’n 800 foto’s te nemen B) was dit heel dom, omdat alle Engelse naar een andere club gingen, maar John perse met ons mee wilde en vervolgens vroeg of ik mee wilde naar zijn hotelkamer (Eh, laat me even denken, nee!). Hij was namelijk ongeveer net zo oud als mijn vader (no offence papsie)

De dag erna was een gevalletje, zoals Berend het zou zeggen, ‘zure sessie’. We hadden namelijk om 9 uur afgesproken op het railway station van Shanghai. Dat we allemaal nog half dronken en dus heel melig waren, zal ik maar even tot daar toe laten. “Fris en fruitig” gingen wij dus op stap voor een dagje Suzhou! Volgens Thom zou het heeeel erg gaan regenen, aangezien het heerlijk weer was heeft hij dus de hele dag ‘leuke’ grappen moeten aanhoren als: maar jongens, het regent wel hard he! En: Thom mag ik je paraplu even lenen, het regent namelijk zoooo hard! Wij vonden het heel grappig, Thom niet, jullie waarschijnlijk ook niet. Maar goed, het was dus de hele dag heerlijk weer.

Het was natuurlijk naïef om te denken dat het treinstation van Shanghai normaal zou zijn, dat was deze namelijk niet. Voordat je het treinstation binnen mocht moesten we door een controle waar Schiphol nog een voorbeeld aan kan nemen, je mag geen treinkaartje kopen zonder paspoort en de wachtruimtes zien er ongeveer uit als een daklozenopvang (vergeef me de vergelijking). We moesten naar perron 7.8 (Berend: oh nee niet weer zon Harry Potter ding!), en daar stond ons een trein te wachten die er van binnen net zo uitzag als een vliegtuig. Dit vonden wij helemaal niet erg aangezien we mooi nog even konden slapen op de verstelbare stoelen.

Eenmaal aangekomen in Suzhou gingen we op pad. Aangezien we supergoed voorbereid waren wisten we meteen waar we heen moesten! Dit was dus niet het geval, maar naar een uur zoeken en lopen hadden we wel de meest leuke straat ooit gevonden. Suzhou staat bekend als het Venetië van Shanghai, volgens mijn toeristenkaart staan er wel meerdere stadjes zo bekend maar dat even terzijde, daarom liepen er door de stad meerder kanalen. De straat waar wij doorheen liepen was vol met verschillende marktjes, winkeltjes en terrasjes. Toen we voor de grap een andere straat inliepen was het alsof we in een andere wereld waren terechtgekomen. Huizen die aan alle kanten uit elkaar vielen, mensen die water uit een put in de grond moesten halen en een heleboel afval. Het was heel interessant om te zien hoe twee straten die praktisch naast elkaar liggen allebei zo totaal verschillend kunnen zijn.

Eenmaal teruggekomen in Shanghai speelde iedereen even sjaak afhaak, behalve Anouk en ik. We besloten om uit te gaan in jurkje met hakken en gingen daarom heel toepasselijk naar de Hollywood. Zoals altijd kregen we gratis drank van onze vrind Neal en zoals meestal met uitgaan hadden we weer een paar Nederlanders ontmoet. En zo kwamen Anouk en ik tot de conclusie dat Nederlandse mensen toch wel het meest grappig zijn. Zo vroeg ik aan onze nieuwe Nederlandse vriend of hij een slokje wilde van mijn Wodka Red bull. Beleefd zei hij: Nee dankje, maar wat kost dat eigenlijk? Ik antwoordde met: niks, want Neal is verliefd op Anouk dus het is gratuit. Oh, zei die, doe dan toch maar wel een slokje!! Mega funny. Helaas was het idee van uitgaan op hakken na een paar uur iets minder leuk geworden en waren we gedwongen om naar huis te gaan omdat ik niet meer kon lopen (weer eens een andere walk of shame).

De dag erna gingen we onder het motto van: inkakken is bijpakken, weer op stap! Deze keer naar het pretpark Happy Valley. Dat er te veel Chinesen op de wereld zijn bleek maar weer uit de 1,5 tot 2 uur durende wachtrijen. Gelukkig waren de meeste attracties het wachten waard en hebben we ons prima vermaakt! Wat ook wel een leuk detail is om even te vertellen is dat alle Chinesen een poncho aandoen in waterattracties en dat de KFC geen kiphamburgers meer had.

Helaas is het leven hier niet alleen maar lang leve de lol en moet er ook gewerkt worden. Mijn stagedagen zijn gelukkig al een stukje leuker, ik sta nu van 12 tot 5 achter de front office waar ik mensen mag inchecken en uitchecken en geld mag wisselen van buitenlandse gasten. Daarna sta ik van 17:30 tot 20:30 op de club floor bij Happy Hour. Dit betekend dat gasten alles mogen drinken en verschillende lekkere hapjes krijgen. Hier vermaak ik me prima omdat ik gezellig kan kletsen met gasten uit Duitsland, Engeland, USA, Frankrijk, Spanje en India. Daarnaast heb ik iets nieuws geïntroduceerd bij mijn collega’s dit heet ‘kaap het buffet’. Zodra happy hour voorbij is halen we snel het kaasplankje, de sushi en de desserts naar achter zodat we die daarna met zijn alle kunnen opeten. Helaas is kaap het buffet nu niet zo spannend meer, omdat de vrouw van de afwas die het buffet opruimt mij ondertussen kent, en al het eten al voor mij achterhoudt.

Dat niet alleen de vrouw van de afwas mij beter kent blijkt maar weer uit het feit dat ik ook al twee yoghurtjes krijg aangeboden in de staff kantine. Zo weet dus ook het vrouwtje dat daar het eten opschept van mijn kleine eetverslaving. Ondertussen weet ik ook een beetje welke collega’s Engels spreken en welke niet en kan ik dus met een paar al heel gezellig kletsen. Al komen er af en toe nog wel miscommunicaties voor zoals toen een collega zei dat ik een ‘nice finger’ had. Dit leverde haar een: wtf?? blik op, maar ze bedoelde uiteindelijk dus dat ik een nice figure had.

Dinsdag was er een afscheid van de General Manager, deze gaat namelijk volgende week weg. Aangezien hij uit Nieuw-Zeeland komt was het grootste gedeelte van deze meeting in het Engels, en werd het Chinese gedeelte vertaald door mijn collega Elmo. Deze meeting was heel interessant omdat er wat verteld werd over de financiën van het hotel, de heartbeat rate (dus wat de gasten van het hotel vinden) en Responsible Business. Ik wist helemaal niet dat Crowne Plaza zoveel hieraan deed en het was dus ook heel interessant om te horen wat voor een projecten ze allemaal hebben opgestart om de maatschappij te helpen.

En toen was het vrijdag tijd voor een van mijn favoriete dagen van het jaar: mijn verjaardag! Mijn collega’s hebben de hele dag als ik langs liep: happy birthday gezongen en ik kreeg taart bezorgd op mijn kamer! ’S Avonds gingen we naar onze favoriete cocktailbar (happy hour van 7 tot 11!) en daarna naar muse waar Neal een birthday party voor mij geregeld had! Zo kregen we taart en tequila. Na deze top avond gingen we zaterdag de Tianzifang bezoeken, een soort art buurt in Shanghai, en zondag de fake market onveilig maken! Hier heb ik een tas, twee sjaals en een bril met sterkte gekocht voor 44 euro. Zoals jelka al appte: echt de hemel.

Helaas zijn mijn toptijden van 12 tot 20:30 veranderd naar om 7 uur ’s ochtends beginnen, dus ga ik maar eens mijn bedje in!

Ciao, doeiiiii